Narodowy Dzień Pamięci „ Żołnierzy Wyklętych"

W więzieniu komuniści strzałem w tył głowy zamordowali przywódców IV Zarządu Zrzeszenia Wolność i Niezawisłość – Łukasza Cieplińskiego i jego towarzyszy walki. Tworzyli oni ostatnie kierownictwo ostatniej ogólnopolskiej konspiracji kontynuującej od 1945 roku dzieło Armii Krajowej.

Narodowy Dzień Pamięci Żołnierzy Wyklętych jest wyrazem hołdu dla żołnierzy drugiej konspiracji za świadectwo męstwa, niezłomnej postawy patriotycznej i przywiązania do tradycji niepodległościowych, za krew przelaną w obronie Ojczyzny. Został wprowadzony 3 lutego 2011 roku przez Sejm ustawą o ustanowieniu dnia 1 marca Narodowym Dniem Pamięci Żołnierzy Wyklętych.

Niech pamięć o tych żołnierzach AK, co oddali życie za wolna ojczyznę nie zaginie. Cześć ich pamięci!

Na zdjęciu widnieje Jerzy Gadzinowski (1926-1945), żołnierz wyklęty ps. "SZARY", dowódca Oddziału Ruchu Oporu Armii Krajowej. Na dziedzińcu klasztoru oo. Franciszkanów we Włocławku pomnik upamiętniający Żołnierzy Wyklętych i cywilne ofiary reżimu komunistycznego w Polsce.

Warto pamiętać, że w ogromnej większości to synowie chłopów, rzemieślników i urzędników, przedstawicieli wolnych zawodów. To z reguły mieszkańcy prowincji - małych powiatowych miasteczek, wsi. Wrośnięci w lokalne społeczności, dążący do niepodległościowych, będący także świadectwem sprzeciwu wobec komunistycznej rzeczywistości. To pokolenie wychowane i ukształtowane w wolnej Polsce lat międzywojennych - młodzi nauczyciele, urzędnicy, leśnicy, oficerowie i podoficerowie rezerwy, rzadziej oficerowie zawodowi, często ochotnicy - świeżo upieczeni maturzyści lub gimnazjaliści. Nie brakło wśród nich, (choć rzadziej) także intelektualistów lub przedstawicieli zawodów elitarnych. Znajdziemy wśród nich uczestników walki o niepodległość Polski w latach 1914-1920, wywodzących się chyba z wszystkich formacji tej epoki. Reprezentantów wszystkich opcji politycznych istniejących w Polsce międzywojennej, od Polskiej Partii Socjalistycznej po Stronnictwo Narodowe, i apolitycznych propaństwowców, dla których podstawowym imperatywem działania były nie ambicje polityczne, ale gotowość poświęcenia i walki o wolną Polskę.
Żołnierze Wyklęci* to ludzie, których komuniści odsądzali od czci i wiary, nazywali bandytami reakcyjnego podziemia, o których pisano jak najgorzej albo wcale. Nie dość, że ich mordowano, to jeszcze nie pozostawiano śladów pochówków.

Mieli być przeklęci i zapomniani, żądano wyrzeknięcia się ich przez bliskich. Żołnierze Wyklęci nie byli zdrajcami, kolaborantami, tymi, których mamy po wsze czasy wyklinać. Ci młodzi ludzie walczyli o wolną i niepodległą Polskę.Choć nielicznie zdarzały się działania, które ich roli zamazać nie mogły.

Byli żołnierzami niezłomnymi i ta nazwa bardziej odzwierciedla ich działania.

W Radziejowskiej Bibliotece zorganizowano okolicznościową wystawę książek poświęconą „żołnierzom wyklętym”.